Economische vooruitgang leidt in India niet tot eenvormigheid: het bewijs dat modernisering en traditie hand in hand kunnen gaan. Pankaj Mishra | 86 mei 2006 Onlangs verscheen in India een hoge politiefunctionaris voor het gerecht. Hij was in de boeien geslagen en werd ervan beschuldigd de kleding- en dienstvoorschriften van de politie te hebben geschonden. Hij droeg een neusring en een dupatta, een sierlijke doek die om het hoofd wordt geslagen. Ook beweerde hij dat hij Radha was, de dierbare metgezel van de hindoegod Krishna. Hij werd gedwongen vrijwillig met pensioen te gaan. Op het vliegveld, zo klonk een ander euwsbericht, hebben veiligheidsbeambten een spirituele goeroe verhinderd met zijn verzilverde staf in het vliegtuig te stappen. Toen zijn verbolgen aanhangers protesteerden, werden zij door de politie met grof geweld uiteengejaagd. Beide gebeurtenissen leidden in een aantal Engelstalige Indiase media tot negatieve, soms verhitte reacties. ‘Wat moeten we toch met zulke onverantwoordelijke idioten?’ vroegen veel mensen zich af. Hun grootste, haast retorische vraag was: ‘Waarom blijven we toch zo achter bij andere landen? Waarom kunnen we ons in dit land niet gedragen als moderne, redelijk denkende mensen?’ Dit was een voorspelbare reactie. Veel Engelstalige media in India verkondigen namelijk de droom