Een huwelijkscadeau voert een jong echtpaar naar de ontdekking van de ware liefde Michael Datcher | 85 april 2006 Iemand gaf me een keer een mooi steentje cadeau. Het was niet zo’n steen in een sierlijk doosje voorzien van deftig etiket. Dit was een heel gewoon steentje. Letterlijk een zwerfkeitje, echt van de straat. Ook heb ik mijn leven cadeau gekregen. Toen ik als baby ongewenst bleek, kreeg ik van mijn adoptiemoeder de kans aangereikt om gezond en in liefde op te groeien. Een reddingsboei die me behoedde voor de jeugdzorg die al klaarstond om mijn talenten te vermorzelen. Ik heb veel verstand van cadeautjes. Toen mijn trouwdatum steeds dichterbij kwam (17 mei 1997), piekerde ik me suf over het ideale cadeau voor Jenoyne Adams, mijn aanstaande. Ik wilde dat het tegelijk ontzettend origineel was, en ook echt nuttig. Een supergeschenk voor een juweel van een zwarte zuster. Jenoyne was al jaren bezig met schrijven aan haar roman-in-wording: Resurrecting Mingus. Het is verrassend makkelijk om aan een roman te beginnen, en verduiveld lastig om die vervolgens ook af te maken – vooral als je ook nog een volledige baan hebt. Jenoyne liep op de middelbare school al stage en verdiende