Gedicht van Ben Okri, speciaal voor Ode Ben Okri | 95 april 2007 ‘Verandering is goed, maar geen verandering is beter’ – Het weerklonk in de hoge zaal zoals het stil heeft gegalmd van eeuw tot eeuw. Het galmde langs het gelaat van strenge meesters, dichters en weledelzeergeleerden in slaap in hun blinde hogeschool. Verandering is goed; Newton ontvouwde de rotsvaste wetten en gaf onze blik nieuwe ruimte. Zijn erfenis werd tot één onder tijden van splitsing en strijd. Een schuilplek en een diepe bron moeten je behoeden voor het woeden van wind en de gloed van woestijnen. De kloostergang verbreedt zich: de akker wijkt voor nieuwe bomen en nieuwe jubelkreten; dromerige torens dromen niet langer van hetzelfde; boeken in steen gebeiteld, en motto’s geboren uit een rauw gebeuren laten ons denken verdorren; vrijheid heeft onvrijheid gebaard de rede kraait victorie over de mateloos flitsende geest. Waar geen verandering beter is, verdroogt de lucht. Oud gezang blijft oud, behoed voor de duivels aan de poort, maar de botten verbleken, en verstijfd danst het brein minder frivool de andere tijd binnen, de mooiere vlucht. Verandering is een god die Herakleitos in de oudheid zag in de rivier. En als we alles