Ikea ergernissen

De schielijke schoonheid van…

Schoonheid schuilt in het oog van de aanschouwer. Te zien in een verroest industrieel complex, in brute architectuur, in een verdorde brandnetel, de rimpels van een geliefde. Dus laten we daarnaar op zoek gaan.

Door: Gijs de Swarte

Hij slentert, op zijn telefoon kijkend, achter zijn vrouw aan. In hun slipstream twee, rond-de-vijfjarigen. Zij gaan heel even op elke stoel, bank, bed en stapel kleden langs het looppad zitten en wisselen dat af met naar het plafond kijken en rondjes draaien tot ze duizelig zijn.

Je kan IKEA, met jaarlijks wereldwijd 900 miljoen bezoekers, goed bedacht noemen en ook, zonder al te veel overdrijving, geniaal. God zit in de details en hij weet dat ze daar over nagedacht hebben. Van het Småland, ‘een kinderspeelplaats met toezicht’, tot en met het kindermenu in het restaurant: patatjes, erwtjes, gehaktballetjes, op een klein bordje met een vlaggetje, plus – gezond – een gratis appel. Mocht je die appel vergeten, dan maakt de caissière je er als een volleerde oma op attent.

Maar helemaal vrij van ergernissen is het hele festijn zoals bekend niet. Het is een cliché en daarom misschien waar, vrouwen winkelen voor hun plezier en mannen uit noodzaak, en liefst zo snel mogelijk. Dat kan tot frictie leiden, maar bij dit stel gaat het goed. Als ze stilstaan aan de rand van zalen vol beddengoed, lampen en keukengerei, komt zij, hoog uit de klassieke IKEA-zinnenranglijst, met, ‘Ga jij maar vast met hen naar het restaurant.’

Ik zie hem nog net geen vuistpomp maken.

Hij moet alleen nog wel even terugvallen op de nummer één van de lijst, ‘Ok, maar hoe kom ik hier uit?’