Meedeinen

De schielijke schoonheid van…

Schoonheid schuilt in het oog van de aanschouwer. Te zien in een verroest industrieel complex, in brute architectuur, in een verdorde brandnetel, de rimpels van een geliefde. Dus laten we daarnaar op zoek gaan.

Door: Gijs de Swarte

Zaterdagmiddag, Amsterdamse Voetbal Vereniging Sloterdijk…

AFC aan de Zuidas komt al vrij snel ter sprake als misschien de rijkste amateurvoetbalclub van Nederland. En, weet ik uit ervaring, nog niet zo heel lang geleden, als je hier bij de Amsterdamse Voetbal Vereniging Sloterdijk als AFC-er een uitwedstrijd kwam spelen, was het toch wel de bedoeling dat je zo snel mogelijk een rotschop kreeg. Evenzeer tegen jou gericht als tegen de maatschappelijke verhoudingen.

Afgebladderde reclameborden

AVV Sloterdijk heeft twee velden in de oksel van een oprit naar de A10. Daar omheen veel Heras hekwerk, metro- en treintrajecten, wat losstaande kantoorgebouwen en donkerbruine woonblokken. Daarin woonden nog niet zo lang geleden, voordat een huis kopen in deze buurt een prima investering werd, vooral mensen die met hun handen werkten. De afgebladderde reclameborden aan de hekken rond het veld getuigen daar nog van; een bandencentrum, een schildersbedrijf, een tegelzetter en een vloerenlegger.

Het clubhuis is een wit, groen uitgeslagen bunkertje van twee verdiepingen; onder de kleedkamers, boven de kantine. Twee mannen lopen voor me uit de ijzeren trap op met ieder een plastic bekertje bier in de hand.

‘Hee, twee-één!’

‘Ja, lekker man.’

‘Biertje nog?

‘Wat denk je zelf?

Pitchers bier

Op het balkonnetje van de tweede verdieping staan een vuilnisbak met een volle asbak erop en wat gammele houten tuinbankjes waar vandaan je het eerste veld kunt overzien. Wat kinderen van ouders of grootouders met een migratieachtergrond schieten daar op een goal.

Binnen staan wel de gebruikelijke pitchers op de bar en de tafels, maar daaromheen zitten mannen van rond de dertig met vriendinnen. Het betreft, wordt me uitgelegd, een ‘fluïde vriendenteam’. Het dispuut was de basis maar er moet dezer dagen ook gewerkt worden. Overwegend bij consultancy bedrijven als PricewaterhouseCoopers, Deloitte en McKinsey. Dus, ‘Soms is er een goede veldbezetting en soms kan de helft er niets van’.

Vandaag was, ‘een topdag. Ok, penalty meegekregen, maar we waren ook gewoon veel beter.’

De gelegenheids-scheids, partner bij Deloitte, probeert me ervan te overtuigen dat hij geen ’thuisfluiter’ is, ‘en honderd… ok dan, negennegentig procent eerlijk op het veld.’

Ik vraag hem waarom hij niet bij AFC speelt, waar ongetwijfeld veel collega’s te vinden zijn, op loopafstand van zijn kantoor gelegen bovendien. ‘Dit is echter’, zegt hij.

De pitchers blijven doorkomen.

Het nummer, ‘In ons café’ van Frans Duijts en Django Wagner wordt harder gezet.

In ons café, is het gezellig, kom zing maar mee

De mensen dansen hier aan de bar, echt iedereen

In ons café, is het gezellig, kom feest maar mee

Een goede vriend vind je hier, je bent er nooit alleen

Op meerdere stoelen wordt een mooie meedein ingezet; armen haken in elkaar en handen reiken zwaaiend naar het plafond.

Gelukkig verandert ook weer niet alles.

‘Biertje nog?

‘Wat denk je zelf?