Waarom het zo lastig is voorspellingen te maken – en hoe we daar beter in kunnen worden. Marco Visscher | 137 juni 2011 is Foto: Judith Collins/ Alamy (glazen bol); scol22/dreamstime.com (scheuren) Paul Ehrlich bekeek de aantallen en maakte zich zorgen. Aan het begin van de negentiende eeuw waren er een miljard mensen op aarde. In 1927 waren dat er twee miljard. In 1960 drie miljard. De volgende miljard zou al in de jaren zeventig worden bijgeschreven. Intussen was er honger in grote delen van de wereld en het milieu stond onder druk. Wat een ramp, dacht Ehrlich, een jonge professor biologie aan de universiteit van Stanford. Hij schreef The Population Bomb in 1968. Het zou onmogelijk zijn de voedselproductie zodanig te verhogen, dat een groeiende wereldbevolking genoeg kon eten. ‘We zullen niet in staat zijn grootschalige hongersnoden te voorkomen in, pak ’m beet, de komende tien jaar.’ Hij schreef over de onvermijdelijkheid van afnemende gezondheid, economische crises, ecologische verwoesting en langdurige oorlogen – en dat was dan in het ‘opgewekte’ scenario. Dat alles is niet uitgekomen. We zijn er nog. Nog steeds te veel mensen gaan dood aan honger, maar minder dan voorheen en bepaald niet doordat de wereldwijde