18 december: Inspiratiedag vol barmhartigheid

Barmhartigheid, het is een woord dat in ons dagelijks taalgebruik nauwelijks nog wordt gebezigd. Het lijkt een oud woord, iets van vroeger. Tegelijkertijd is het een intrigerende term die in feite gaat over ‘moderne’ begrippen als mededogen, compassie, oog hebben voor de ander.

Verharding

Polarisatie is aan de orde van de dag. Er is in de wereld om ons heen en in de media veel verharding, pijn en geweld te zien. Dat kan gevoelens oproepen van angst, verzet en afkeer. De neiging afstand te willen nemen en je af te willen sluiten van het dagelijks nieuws is maar al te menselijk. Er is onbegrip én er is het gevoel niet-begrepen te worden. We ervaren afstand ten opzichte van ‘de ander’ en voelen ons soms bedreigd. Onwankelbare standpunten en opvattingen leiden tot nog meer polarisatie.

Compassie vraagt iets van ons

Kijken en luisteren naar anderen, onderzoeken wat iemand bedoelt en wat hem drijft, blijkt een opgave. Omgekeerd is het ook een opgave om eigen meningen en emoties zó te uiten dat een ander daarvoor open kan staan en geïnteresseerd raakt.
Tegelijk zien we allerlei groepen in de maatschappij die in beweging komen voor een betere wereld: jongeren en grootouders komen in actie voor het klimaat, mensen die geraakt worden bieden hulp aan vluchtelingen, vormen buurtinitiatieven en zetten zich in om hun wereld een beetje beter te maken. Zij voelen zich verantwoordelijk voor het welzijn van de wereld.
Want in ons allen is ook compassie aanwezig. En voor de zekerheid: compassie is niet alleen warm, liefdevol, zacht en gemakkelijk. Het beoefenen van compassie vraagt echt iets van ons. Het vraagt moed om anders te durven kijken, om voorbij je eigen opvattingen en vooringenomenheid te gaan. Het vraagt de bereidheid de ander echt te willen zien en geraakt te durven worden. Geraakt door het lijden, het lot, door alles wat en wie die ander is.

Lemniscaat

Wanneer we echt bewogen worden, komen we in beweging. En dan komt ook iets in die ander in beweging. Je kunt het zien als een lemniscaat, waarin ik en de ander wederkerig met elkaar zijn verbonden.
Concreet, in het dagelijks leven, betekent dit dat we de mensen die we tegenkomen laten merken dat we hen zien, dat ze ertoe doen. Niet alleen kijken hoe iemand overkomt of wat hij doet, maar werkelijk nieuwsgierig zijn naar wie die ander is. De ander met een open blik tegemoet treden.
De boodschap van de Beweging van Barmhartigheid is: zien, bewogen worden, in beweging komen. Deze missie verwoordt wat er nodig is: de ander zien en horen, vervolgens begrip krijgen, interesse ontwikkelen, geraakt worden, en in beweging komen, onderzoeken, zich in het perspectief van de ander verdiepen, een handreiking doen, gemeenschappelijkheid ontwikkelen.

Inspiratiedag

Op 18 december organiseert de Beweging van Barmhartigheid een inspiratiedag, onder het motto ‘Zien, bewogen worden, in beweging komen’.
Op deze dag gaan we het proces zoals hierboven beschreven samen onderzoeken, met mensen uit verschillende sectoren van de samenleving. Mensen van verschillende leeftijden, met uiteenlopende achtergronden, vanuit allerlei beroepen zijn van harte welkom in de sfeervolle locatie van Kloosterhotel ZIN in Vught. Het programma voorziet erin op een frisse manier te worden uitgedaagd om elkaar te ontmoeten, te zien, geraakt te worden en, zowel letterlijk als figuurlijk, in beweging te komen. Allerlei vraagstukken zullen tegen het licht worden gehouden. Het belooft een inspirerende dag te worden, met veel onderzoeksruimte waarbinnen eenieder ontdekkingen kan doen op het gebied van barmhartigheid: wanneer ontmoet ik iemand echt, wat brengt mij in beweging?
We zullen worden uitgedaagd, we gaan naar elkaar toe bewegen en we werken naar een apotheose waarin het werkelijk zien, horen, voelen en begrijpen van de ander wederkerig kan worden ervaren door het actief deelnemen aan één grote gezamenlijke reflectie.

Hoofd en hart en lijf

Om te voorkomen dat we in onze vertrouwde groeven terechtkomen en dat we gaan herhalen wat we altijd al dachten, zijn er gasten uitgenodigd uit de culturele sector, die ons op hun eigen, originele wijze zullen verleiden naar nieuwe zienswijzen.
De dag zal worden geleid door Mandela WeeWee en Henk Havens. Daarnaast leveren Heleen Volman en Waldy Neijhorst prikkelende bijdragen om alle zintuigen aan te spreken, zodat niet alleen het hoofd maar ook het hart en het lichaam worden geraakt. Voor de dag wordt een bijdrage gevraagd van vijftig euro.

Meer informatie en aanmelden kan hier.

Sprekers

Mandela WeeWee (1983) speelde als Romano Tevreden in de serie Mocro Maffia. Op negenjarige leeftijd is Mandela met zijn ouders gevlucht voor het Bouterse-regime. Na een business-opleiding is hij via Internationale Theaterscholing in Amsterdam (ITS/DNA) terechtgekomen op de Toneelacademie Maastricht (afronding 2012). Hij acteerde in tientallen tv-series, films en theatervoorstellingen. Bij alles wat hij doet is menselijkheid een belangrijk uitgangspunt. Hij is oprecht nieuwsgierig naar de mensen die hij ontmoet, wil graag hun verhaal horen en daarvan leren: ‘Kijk mensen aan en groet ze bij het voorbijgaan. Zo’n kleine ontmoeting kan je de hele dag een goed gevoel geven.’

Henk Havens (1954), theaterwetenschapper, tot voor kort docent en onderzoeker aan de Toneelacademie Maastricht. Promoveerde op het thema de reikwijdte van het ‘postdramatische theater’. Sinds zijn pensioen is hij actief als onbezoldigd adviseur, o.a. bij het Tilburgse gezelschap Corpo Maquina Society en bij de stichting Soyl, initiatief van Mandela Wee Wee.

Waldy Neijhorst, psycho-motorisch therapeut, coach. Zijn motto is: als je wilt veranderen moet je eerst voelen.
Waldy werkte jarenlang met mensen met psychische problemen als psychomotorische therapeut. Daarnaast werkte hij bij de Raad voor de Kinderbescherming om jongeren te leren functioneren in de maatschappij. Inmiddels is Waldy gepensioneerd, maar zijn coaching praktijken zet hij nog steeds voort. ‘In deze maatschappij krijgen mannen geen of weinig kansen om fouten te maken, begeleid te worden en daardoor van hun fouten te leren. Hierdoor raken ze verhard en communiceren ze niet meer op een open manier.’

Heleen Volman, algemeen directeur van Corpo Máquina. Corpo Máquina werkt aan professionele voorstellingen voor het theatercircuit en sociaal artistieke projecten, talentontwikkeling en cultuurparticipatie in de stedelijke omgeving. Drijfveer achter het werk is de overtuiging dat in ieder mens een danser schuilt die in staat is om muren omver te werpen, schotten neer te halen en vastgeroeste vormen en verhoudingen tussen mensen te doorbreken. De wisselwerking tussen sociaal artistieke en participatieve activiteiten en het professionele werk, zorgen voor ontmoeting en samenwerking tussen jong en oud, arm en rijk, hoogopgeleid en ongeschoold, tussen kunst, welzijn en onderwijs. In het werk van Corpo Máquina vindt de zeggingskracht van het lichaam zijn weg dwars door cultuurverschillen, leeftijdsgrenzen, sociale- en taalbarrières heen.