‘Geef ons heden ons dagelijks brood’, een zin uit het Onze Vader, klinkt zo voor de hand liggend. Maar dat dagelijks brood blijkt de afgelopen decennia zodanig aan voedingswaarde te hebben ingeboet, dat enige boetedoening door de makers ervan niet misplaatst zou zijn. Het lijkt wel alsof het creëren van gezonde voeding als een innovatie moet worden gezien, terwijl het vooral een kwestie is van terugkeren naar de basis. In onze Westerse wereld zijn we bepaalde vormen van voeding normaal gaan vinden, die eigenlijk als kermisattracties ten toon zouden moeten worden gesteld. Onze suikerverslaving, de massaconsumptie van bewerkt voedsel, de suikerziekmakende frisdrankindustrie; het zijn fenomenen die we beter kwijt dan rijk zijn. Jaren terug hoorden we al verhalen over een glucose-fructosestroop-complot dat ervoor zorgt dat in de meest uiteenlopende producten dit goedje terechtkwam. Van ontbijtkoek tot tomatenketchup. Uiteindelijk alleen maar vanwege geldelijk gewin. Pionieren betekent ook: hier tegen strijden. Dat vraagt meer dan innovatie en creativiteit, het vereist moed en doorzettingsvermogen. Ook het vinden van alternatieven voor voedsel dat niet of onvoldoende een circulair karakter kent, vraagt om vindingrijkheid en een lange adem. Als die adem ook nog optimistisch is, helpt het om met vrolijke volharding vooruit te gaan. Daarom