Mislukte oogsten door extreme droogte. Hoge voedselprijzen. Steeds meer mensen op de wereld die willen eten… Genoeg redenen om ons af te vragen of dat wel goed gaat. We beginnen met goed nieuws: tot dusver is de voedselproductie sneller gestegen dan de bevolking. De landbouwproductie per hoofd van de bevolking is sinds 1980 met zo’n dertig procent toegenomen, toen er nog ‘maar’ 4,5 miljard mensen waren; nu zijn het er 7 miljard. Halverwege deze eeuw zullen we vermoedelijk een bevolkingspiek van 9,6 miljard bereiken. Tegen die tijd zijn de wereldbewoners gemiddeld welvarender dan nu en daarom zullen ze, net als wij nu, veilig en gezond voedsel willen in een divers aanbod. Het gekke is: in veel gevallen wordt meer voedsel verbouwd op minder grond. Neem de maïsteelt in de Verenigde Staten: op steeds minder oppervlak wordt steeds meer maïs verbouwd. In de afgelopen zestig jaar is de totale oogst van de drie gewassen die de meeste caloriën leveren – maïs, tarwe en rijst – met een factor drie gestegen, terwijl het landoppervlak dat hiervoor is gebruikt amper is veranderd. Volgens sommigen is het landgebruik dat nodig is om de wereldbevolking te voeden, zelfs op z’n top. Vanaf nu kan daarmee