Het is een moeilijke kwestie, want zowel soldaten als burgers lijden onder oorlog. Geen enkele burger heeft ooit gezegd dat hij de oorlog waar hij slachtoffer van is geworden mist. Maar in de twintig jaar tijd dat Sebastian Junger nu verslag doet van oorlogen is hem gaan opvallen dat een enorm aantal soldaten het juist wél mist. Hoe is het mogelijk dat iemand door de vreselijkste ervaring heen leeft en dan, bij thuiskomst, bij hun familie en in hun vaderland, de oorlog mist? Hoe werkt dat? Wat betekent het? Junger meent dat we die vraag moeten beantwoorden, omdat als we dat niet doen, het onmogelijk wordt om soldaten terug te brengen in de maatschappij waar ze horen. ‘Ik denk dat het onmogelijk is oorlog te stoppen als we niet begrijpen hoe dit mechanisme werkt’, aldus Junger. Het probleem is dat oorlog geen simpele, nette waarheid kent. Ieder weldenkend mens heeft een hekel aan oorlog, haat het idee alleen al en wil er het liefst helemaal niets mee te maken hebben. Misschien zelfs niets over weten. Dat is een logische reactie op oorlog. Maar toch zijn er miljarden mensen die geld neerleggen om naar de bioscoop te gaan, om daar vermaakt