De Japanse onderwijzer Toshiro Kanamori haalt het leven binnen de muren van de school. Zijn lessen aan leerlingen en docenten zijn niets minder dan levenslessen. Door Dewi Gigengack De leerlingen van het Amstelveen College zijn gegrepen door een gastdocent. Voor de klas staat Toshiro Kanamori, zeker een kop kleiner dan de meeste leerlingen in deze klas. Hij vertelt vol overgave. Engels spreekt hij niet, dus een tolk vertaalt. Maar, zoals iemand achteraf zei: ‘Door zijn handgebaren was zijn verhaal bijna zonder tolk te begrijpen.’ Kanamori spreekt met zijn gezicht, met zijn handen, met zijn hele lijf. Kanamori houdt zijn rechterhand boven zijn hoofd en buigt met zijn hele lichaam mee, terwijl hij uitleg geeft over het Japanse karakter voor ‘rechts’. Het teken lijkt op de vorm van een hand, net als het teken voor ‘links’. Dan tekent hij een ander karakter op het bord. Het lijkt een samenvoeging van beide tekens. ‘Wat zou dit betekenen?’, vraagt hij de klas. Een paar handen gaan de lucht in. ‘Vriendschap?’ ‘Samen zijn?’ ‘Elkaar ontmoeten?’ Bijna.‘Vriend’ betekent het. En dat is niet toevallig, vervolgt de Japanse meester. Handen kunnen heel veel betekenen voor een ander. Denk maar eens na over wat handen kunnen doen,