Loop een willekeurige supermarkt in en je merkt al snel dat fair- tradeproducten maar een fractie van het aanbod beslaan. Ook in ‘mijn’ buurtsuper is het zoeken. Er is koffie, thee en chocolade met het bekende groen-blauwe keurmerk. Een paar eerlijke trossen bananen. Ik zie een pak eerlijk verhandelde basmatirijst staan en een gangpad verderop een blik ananasschijven. Dat is het wel zo’n beetje. In 2011 lagen er volgens Milieudefensie gemiddeld 35 fairtradeproducten in Nederlandse supermarkten. Dat is weinig; een middelgrote supermarkt heeft al snel zo’n twintig- tot dertigduizend artikelen in het assortiment. Hoewel betrouwbare cijfers over daadwerkelijke prijsverschillen ontbreken, geven consumenten aan dat een hogere prijs van eerlijke waar een bepalend obstakel is bij het boodschappen doen. Na jaren van stimuleringsprogramma’s, subsidies, publiekscampagnes en goede initiatieven liggen winkels nog niet vol met duurzame en eerlijke producten. Waarom niet? En waarom blijven die producten duurder? Ondernemer Diederik van Duyn uit Rotterdam weet niet alleen het antwoord; hij heeft ook de oplossing. Een door hem bedacht model voor produceren en vermarkten lijkt een veelbelovende manier om duurzaam en eerlijk geproduceerde waar op grote schaal op de markt te brengen tegen een concurrerende prijs. In zijn Equal Opportunity Model worden producenten en