Een zachtmoedige aanpak van depressie. David Servan-Schreiber | 117 juni 2009 issue Foto: David Servan-Schreiber Isabelle weet wat het betekent om depressief te zijn, dus vindt ze het advies van haar psychiater nogal wonderlijk. Hij vraagt of ze goed wil kijken naar hoe ze gevoelens van machteloosheid ervaart, en niet naar het waarom ervan. Isabelle gaat in gedachten terug naar haar laatste depressieve periode, toen ze een hele zondag thuis had gezeten, niet in staat om van de bank af te komen. Ze werd voortdurend overspoeld door gevoelens van angst en zelfkritiek: ‘Ik voel me nu zo ellendig omdat ik zoveel verkeerde keuzes in mijn leven heb gemaakt. Ik had nooit in de verkoop moet stappen. Daar ben ik helemaal niet geschikt voor. En daar heb ik die vent leren kennen die me heeft laten zitten. En nu is het te laat om nog kinderen te krijgen. En op mijn leeftijd is de kans op een kind met een afwijking sowieso vier keer zo groot.’ Inktzwarte denkbeelden tuimelen door haar hoofd, en ze lijken allemaal zo reëel en overweldigend dat elke activiteit volkomen zinloos wordt. Maar nu heeft Isabelle die laatste depressieve aanval achter zich gelaten. Ze wil dit het