Marianne Lamers | 140 oktober 2011 Driekwart van de Nederlandsers staat positief tegenover homeopathie Foto: Filmfoto/Dreamstime.com Enorme kolder vond ze het. Homeopathie? Ingrid Wolters moest er niets van hebben. Manon Bruins, de klassiek homeopaat die bij haar in de straat in Apeldoorn woonde, noemde ze gekscherend ‘onze toverheks’. Wolters moet lachen als ze daar nu aan terugdenkt. Toen ze zwanger werd van haar tweede kind, draaide haar beeld van homeopathie 180 graden om. Ze kreeg borstontsteking en raakte daarover in gesprek met Bruins. Wolters: ‘Ze had wel wat voor me, zei ze. Baat het niet, dan schaadt het niet, dacht ik nog.’ Wolters gebruikte het middel en tot haar grote verbazing was de ontsteking binnen no-time weg. Het zal wel toevallig zijn, dacht Wolters toen nog voorzichtig, maar toen Bruins ook haar zoontje van twee van zijn slaapproblemen en woedeaanvallen afhielp en vervolgens ook de hoest bij haar zesjarige dochter wegnam, was ze overtuigd: ‘Het werkt gewoon.’ Wolters is een van de vele Nederlanders die overtuigd is geraakt van de werking van homeopathie. Werd het toen arts en scheikundige Samuel Hahnemann in de achttiende eeuw de basis legde voor de homeopathie nog gezien als een curieuze tijdsbesteding voor de elite,