| 118 juli/augustus 2009 issue issue Foto: Koos Breukel Tijdens het maken van dit speciale nummer voerden we lange gesprekken over het omslag. We overwogen vele opties, waaronder foto’s van stralend lachende baby’s en kinderen die gilden van het lachen. Uiteindelijk besloten we af te zien van die mooie beelden, omdat we vonden dat dat nou precies het punt is: baby’s stralen vaak en kinderen hebben geregeld – ja, soms zelfs tot vervelens toe – de slappe lach, maar wij, volwassenen: wij lachen te weinig. Op de een of andere manier is de Westerse cultuur teveel doordrenkt geraakt met het ernstige protestantisme. Calvijn zal in de zestiende eeuw de beste bedoelingen hebben gehad, maar zijn erfenis hangt als een grauwsluier over Nederland en vele andere rijke landen. Hoeveel lachende mensen komt u tegen als u door de straat loopt? In ons dagelijkse leven moet alles zin hebben en tot resultaten leiden. In die doelgerichte wereld is zomaar een beetje lachen al gauw zonde van je tijd. Daarentegen zie je temidden van de grootste ellende in Afrika, Azië en Latijns-Amerika talrijke mensen met stralende gezichten. Vaak dachten we aan de foto op het omslag van Ode’s eerste editie (hiernaast). ‘Voorop staat