Costa Rica is een ontwikkelingsland. Maar het staat ook op nr. 1 in de World Happiness Index, een lijst van de VN met de landen op aarde met het grootste welzijn. En dat is mede te danken aan een simpele economische truc: het land zette twintig jaar geleden een prijs op haar gratis, maar kostbare natuurlijke hulpbronnen, zoals water, verse lucht en bomen. In economische theorie heet dit \"commodificatie\": een prijs geven aan producten die niet een duidelijke prijs hebben. Denk aan frisse lucht, biodiversiteit, vrijwilligerswerk of mooie muziek: hoe moet je daar de waarde van berekenen? Omdat deze producten geen prijs hebben, worden ze vaak niet meegerekend in economische modellen, en verdwijnen ze makkelijk onder druk van economische belangen die wél een duidelijke prijs hebben. Costa Rica begon 20 jaar geleden manieren te bedenken om wel een prijs te geven aan frisse lucht en andere natuurlijke waarden. Ondertussen lijkt Costa Rica daarmee een voorbeeld te zijn hoe een economie vergroend kan worden. Een aantal maatregelen die Costa Rica de afgelopen twee decennia ondernam: - Betaalsysteem voor groene diensten: landeigenaren worden beloond voor milieuvriendelijke acties, zoals bomen laten staan die belangrijk zijn voor de waterhuishouding of biodiversiteit. - Waterbelasting: 25%