Quinoa, een oude Zuid-Amerikaanse plant, kan wel eens een oplossing bieden voor de stijgende graanprijzen en mondiale voedselvoorziening. DOOR GERBERT VAN DER AA Een blauwe vrachtauto staat in het zand. Volle zakken staan klaar om ingeladen te worden. Op een akker bij het dorp Buena Vista, in het zuidwesten van Bolivia, is de quinoaoogst in volle gang. Mannen leggen de afgeknipte stengels bij elkaar, om er met de auto overheen te rijden. Daarna zeven ze de geplette planten in een houten bak met een stuk gaas als bodem. Sommige boeren hebben hun vrouwen meegebracht, die daarna het gezeefde mengsel vanaf ruim een meter hoogte op een stuk zeil strooien, zodat de wind de quinoakorrels scheidt van de laatste plantenresten. Kinderen spelen op de akker. ‘De oogst is goed dit jaar’, zegt Dionisia Lutino, die met haar man is meegekomen. Gekleed in een wijde rok en de bolhoed die bijna alle vrouwen hier dragen, doet ze de geoogste korrels in een juten zak. ‘Er is veel regen gevallen’, verklaart Lutino. Ze schat dat de opbrengst daardoor bijna vier keer zo hoog is als vorig jaar. De quinoa verkopen ze aan de boerencoöperatie ANAPQUI voor ongeveer 13 bolivianos (1,50 euro) per kilo.