Vaak weten we ons geen raad met onze emoties wanneer een geliefde sterft, een relatie kapotgaat of een droom aan flarden is. Uiting geven aan uw verdriet is essentieel. Daarin hoeft u niet alleen te staan. Dat is beter voor u, voor anderen - voor de wereld. Sobonfu Somé | 84 maart 2006 Toen mijn oma overleed - ik was bijna 20 jaar - werd ik verpletterd door zo\'n verdriet en razende woede, dat ik die niet kon uitschreeuwen. Daarom kon ik niet echt meedoen met de mensen die om me heen aan het rouwen waren en die elkaar verzorgden als iemand weer even instortte. Zelfs toen de gebruikelijke rouwperiode van 72 uur werd uitgebreid tot meer dan vijf dagen en iedereen klaar was, had ik nog veel rouw voor de boeg. Hoewel ik pas laat begon met rouwen, voelde ik nooit enig verwijt van de mensen om me heen. Ze waren er voor me. Om de dingen die ons niet langer ten dienste staan, moeten we rouwen. Mensen van wie we houden sterven. Ziekten dienen zich aan. We maken conflicten mee. Dromen worden nooit werkelijkheid. Relaties gaan kapot. Een onverwachte natuurramp doet zich voor... Het is belangrijk dit soort