De kracht van dialoog: waar het debat faalt, wint het zoeken naar consensus. Marco Visscher | 39 juli/augustus 2001 issue Als er boodschappen voor het avondeten moeten worden gedaan, belt u dan eerst - om een goede beslissing te nemen - met een voorstander en een tegenstander van, pak \'m beet, pasta? Organiseert u in de keuken een discussie waarin u telkens de meningsverschillen tussen een vleeseter en een vegetariër onderstreept? Vast niet. Het gesprek zal niet erg constructief zijn, u zult niet weten wat u moet kopen en allerlei mensen hebben zich intussen opgewonden. Toch is het debat als fenomeen razend populair - óók in dit land van het poldermodel. \'Het Lagerhuis\', het veelbekeken televisieprogramma van de Vara, heeft sinds kort een juniorenversie, op de radio zijn twee mensen het zelden met elkaar eens, en in de Rode Hoed wordt bijkans iedere dag een \'maatschappelijk debat\' georganiseerd. Maar wacht eens. Een debat legt de nadruk op verschillen. In een debat wordt afstand gecreëerd tussen mensen. Zij worden gepresenteerd als twee tegenpolen en zullen ook niet worden aangemoedigd hun gemeenschappelijke overtuigingen openlijk te delen. Is dat altijd wel zo verstandig? Is het niet interessanter te streven naar consensus? Is de