Pessimisme is verleidelijk: grootschalige terreuraanvallen bedreigen ons, de milieuvervuiling heeft misschien een kritisch punt bereikt, en de zoveelste gezondheidscrisis kan de genetische loterij funest beïnvloeden. Is het dan niet naïef om optimistisch te zijn? Zijn de problemen domweg niet veel te groot om door ons te kunnen worden opgelost? Door Kate Swoboda Juist dan is moed gevraagd. Moedig zijn – en daar versta ik onder: de moeilijkheden van het leven aanpakken in plaats van om de hete brij heen draaien – zorgt voor de veerkracht waarmee je pessimisme en cynisme kunt bestrijden. We zien moed vaak als een eigenschap van helden die iets groters en dapperders in zich hebben dan de rest van de mensheid—de Gandhi’s en Moeder Theresa’s van deze wereld—maar beseffen niet dat deze zienswijze het probleem alleen maar groter maakt. Door dagelijks moed aan de dag te leggen zullen we beter bestand zijn tegen pessimisme. De moedige mensen naar wie wij zoeken zijn gewone, dagelijkse helden: wijzelf. ‘Wanneer ik het heb over moed, bedoel ik geen heldendaden,’ aldus Brené Brown, onderzoekster naar kwetsbaarheid, moed en schaamte en auteur van de bestseller De moed van imperfectie, in een interview met mij. ‘Ik heb het over het dagelijks in